Разговор помеѓу Спиро Ристески и Гордана Јанкуловска

ГЈ: Ало!

СР: Горде, што правиш?

ГЈ: Добро бе Спире, еве, да ти кажам покасно станав и гледам кој што ја 
згрешил работата.

СР: Сега со Кире зборев ја... па ги барав сега овие глупациве.

ГЈ: Абе, што да ти кажам сеа. Кај таму со висок ризик правиме тоа шо правиме.

СР: Да де, да.

ГЈ: Многу несериозна работава.

СР: Невидена работа. Нема значи, врвен приоритет им беше кој на која листа ќе 
бидат. Синоќа до два саат се расправавме и пошто тоа им е сеа главен 
приоритет, ниедна активност не спровеле, меѓу кои и оваа...

ГЈ: Да де, да. Оваа е клучна. Јас му реков некни на Кире, викам, викнете кој 
што треба, луѓе, ова, она.

СР: Ги викнавме вчера на состанок со Кире кај мене.

ГЈ: Пошто знаеш и кај нас таму тие што сликаат, таму под казна се оди да 
дремеш на шалтер.

СР: Да, да.

ГЈ: Значи, треба да ги искомбинираш, да не те разберат, па, што да ти кажам.

СР: Катастрофа, неодговорно.

ГЈ: Ништо, те барав јас за тоа, за да некако да видиме, да ја фатиме работава 
малку.

СР: Да де, да. Сега им звонам на еден по еден, ама не се јавуваат они. Знаат 
за шо ги бараме.

ГЈ: Да бе да, и на Кире не му дигаат.

СР: Сега ќе видиме за пола саат.

ГЈ: Јас затоа и на тебе истава порака и на Спире Божиновски му ја пуштив, за 
да знае со кој си има работа.

СР: Да де, да.

ГЈ: И така.

СР: Ништо, ќе ги барам, па ќе се пречуеме уште еднаш.

ГЈ: Важи. Абе, и ја и Кире уште малку кај нас на работа ќе идеме у МВР, ама 
работава беше, знаееш, да биде кратко, брзо, да се заврши работата, не да нé 
разберат до Шпанија.

СР: Баш така.

ГЈ: Добро Спире.

СР: Важи Гоцо, се слушаме.

ГЈ: Ајде чао, чао.

СР: Чао.