Разговор помеѓу Гордана Јанкулоска и Мартин Протуѓер

ГЈ: Ало.
МП: Еее.
ГЈ: Ало.
МП: Кажи Горде.
ГЈ: Е па ти пишав за тоа што те барав.
МП: Не сум добил порака. Што?
ГЈ: Ти пишав за ова што зборевме преѓе. Треба малку Нетпрес, ако ти врви муабетот да збориш со 
нив. Пошто фактички они се…
МП: Да бе да, треба. Ние требаше…наше да биде.
ГЈ: Е па затоа. Они и Геро највише да буткаат темава. Не знам што е работава.
МП: Добро, добро. Одма ќе јавам. Они можда мислат дека сега им е мајката, истражувачко новинарство 
да промовираат, ама не мора баш на овој случај.
МП: Да, да, да.
ГЈ: Така да…
МП: Види, знаеш што е проблемот? И Урко му кажал различни работи на човекот, од ова ти што ми го 
имаш кажано.
ГЈ: А од кај знае он?
МП: не знам. Дека 3 пути го фаќала полиција детево, дека им бегал, таман лисици да му стаеле он 
бегал…
ГЈ: Види, значи он не можел да знае…
МП: Му рекле од Тигрите дека бил.
ГЈ: Не може да знае. Он нема пристап до информациите до кои јас имам пристап. Мислам…он треба или 
да бил очевидец да го каже тоа…
МП: Па тоа ми е сумљиво…Сумљиво ми е…Све ми е сумљиво.
ГЈ: Ти кажав јас. Нашиве…
МП: Да не…
ГЈ: Нај…
МП: Да не е некој од таа екипа?
ГЈ: Па од таа е сигурно. Значи ако не е полицаец, што е многу малку веројатно да е полицец, значи 
1% е да е полицаец, ама и тоа не го исклучувам, е од нивните.
МП: Мхм.
ГЈ: Пошто и по описот, у тесна бела маичка со тетоважа на рака, крупен, набилдан.
МП: Аха, аха.
ГЈ: Ха, ха. А? На што ти личи тебе?
МП: Да бе да….
ГЈ: Ќе видиме. Сега убедивме две девојчиња да дојдат у станица…
МП: Добро Гоцо.
ГЈ: Па ќе видиме што ќе кажат они. Ајде
МП: Важи. Чао.
ГЈ: Ајде, ајде чао.