Разговор помеѓу Гордана Јанкулоска и Мартин Протуѓер

МП: Ало
ГЈ: Што праиш бе Мартин?
МП: А бе детево наш член било, од Карпош.
ГЈ: Па јас ти кажав. Приказната шо ти ја кажав преѓе, таа е.
МП: Мм.
ГЈ: Значи, до збор.
МП: Од овие некој?
ГЈ: А бе со усна наредба…чекај сеа вака, меѓу нас кажано, на кого може Урковци усна наредба да му 
издадат у единица у која не се старешини? Така?
МП: Ммм.
ГЈ: Се нервирам, зошто еве, за ваков случај, не можеш бе да го скриеш. Не можеш да го скриеш. 
Убиство имаш, мртов човек имаш. На време, да не нé кочеа…
МП: А, што е причината за убиството?
ГЈ: А бе, не е…види сеа, причината за убиството. Овој, преѓе шо ти кажав, дошол малиот у Дом на 
АРМ, сакал да влезе, овие го избуткале, пошто овој што е од Тигриве, од нивнава банда, бил таму. И 
после го видел уште еднаш на искачање, кога искачавме од АРМ и детево се сопнало и овој го скршил 
од мавање. Значи, нити бегал, нити не давал да му стават лисици.
МП: Леее…
Се нервирам, значи, два дена фактички, еве добро сеа што се затвори случајов, два дена јадеме 
ќотек ко никој. И така за таква работа не можеш без пријава да поминеш. Место да кажат ваква и 
ваква беља направивме, ај сега како да се вадиме.