Разговор помеѓу Светлана Костова и Сашо Мијалков

СМ: Ало.
СК: Ало.
СМ: Светле, што правиш?
СК: Еве се спремам директоре.
СМ: Се спремаш, а?
СК: Да.
СМ: Е па, сакав да ти кажам една работа. Сега ќе те бираме за судија или не те 
бираме?
СК: Како нема да ме бирате?
СМ: А?
СК: Јас би сакала да ме бирате.
СМ: Е па добро, јас средив работа да бидеш избрана.
СК: Да?
СМ: Да. Што значи дека ќе треба да ме частиш.
СК: Ееее, цел живот ќе Ви бидам должна.
СМ: Една работа, втора работа: ти кога одиш, кога се враќаш?
СК: Денеска одам, преку Прага.
СМ: И се враќаш?
СК: А се враќам на 15-ти парил.
СМ: Уууу.
СК: Ало?
СМ: Да, да.
СК: Ме слушате, не?
СМ: А работиве, што правиме со работиве?
СК: Со работите се сум договорена директоре. Значи јас се видов и со Влатко во 
петокот….
СМ: Ќе доаѓа ли некој од нивното министерство сега бе?
СК: Нема да доаѓаат, се договорив и со нив. Значи и они преку телефон ќе кажат…
СМ: А некој од МОСАД ќе доаѓа?
СК: Не знам тоа. Може и да доаѓаат меѓутоа овие од министерството нема додека 
сум отсутна.
СМ: Додека си отсутна?
СК: Да, нема да дојдат, меѓутоа цела комуникација ќе си оди преку телефон, 
остави мејлови, се оставив. И сите ќе треба да ме известат, па да му кажам, 
кога ќе се заврши првата, да почнат со вториот дел.
СМ: Мхм. Океј.
СК: Мислам, сите ги имаат моите телефони, се се договориме како би 
функционирало.
СМ: Добро.
СК: Многу Ви благодарам, не знам што да кажам.
СМ: Е така…кога ќе се вратиш.
СК: Фала многу.
СМ: Ајде чао.
СК: Пријатно.