Разговор помеѓу Гордана Јанкулоска и Сашо Мијалков

ГЈ: Ало
СМ: Горде
ГЈ: Еј, кажи.
СМ: Таа што сме ја договориле ние тогаш, таа е таа од Кичево?
ГЈ: Ууу, ич не знам Сашо…
СМ: Маж и бил некој у Антикорупциска некој што нé поддржувал?
ГЈ: Ааа, не у Антикорупциска, у Лустрациска да не беше.
СМ: Како?
ГЈ: У Лустрациска, не во Антикорупциска.
СМ: У Лустрациска?
ГЈ: Да.
СМ: Може да е.
ГЈ: Знаеш кој? Од Кичево оној, вицко еден, така, помлад што е.
СМ: Ние ја договривме таа тогаш, така?
ГЈ: Па таа ја квалификувавме како наша.
СМ: Епа, ај да не мењаме, тогаш ќе идеме со таа, па оваа ќе ја остаиме за 
следниот пат.
ГЈ: Наша е, да го видиш, ќе ти текне на човекот.
СМ: Ако нé поддржава тој таму во Антикорупциска,
ГЈ: Во Лустрациска…
СМ: Во Лустрациска, мада таму не знам шо се поддржава…
ГЈ: Абе, знаеш таму луда ванда се, ама тие се тие за наши шо ги рачунаме. Тој 
шо е најмлад, еден црн, така, со брада, на состаноци шо доаѓал, тој 
најмладиот, таа му е жена на него.
СМ: Епа ајде тогаш да ја стаиме таа, а наредната да биде оваа Кожовска и 
готово.
ГЈ: А, наредниот пат оваа на може и така, ок.
СМ: Пошто Марко вика, ако му е сестра, он си ја знае, ќе се ја земеме кај нас.