Разговор помеѓу Слободан Николовски и Сашо Мијалков

СН: Ало.
СМ: Е, Цобе што правиш?
СН: Ало. Директоре, само една консултација со Вас, може да зборите?
СМ: Може.
СН: Вака, пошто не се видовме а во 14 часот сме договорени со Телеком…
СМ: Да.
СН: Ме бараат за преговори, за договори за финален, така го нарекоа тие, состанок.
СМ: Добро.
СН: Е сега прво околу оној оперативниот дел од работата, како ќе ја извршуваат, тоа не е проблем, 
тоа ние ќе си го договориме.
СМ: Добро.
СН: Него, ако евентуално околу цените или…
СМ: Не, тука ќе играте малце по, по нефлексибилно би рекол, потврдо.
СН: Мхм.
СМ: Ама коориднирај се со нивниот директор.
СН: Со кој? Со Жаре?
СМ: Да, да.
СН: Ај јас ќе се слушнам.
СМ: Јас сега ќе му се јавам на него, да.
СН: Да, да ми се јави он да ми каже стојте на таа цена, не попуштајте. А ако треба да попуштаме, 
тука сакам да се договориме, како да…
СМ: Ако треба ќе се деси и тоа, но ќе си пробаш прво без да се деси тоа.
СН: Да, добро јас ќе им кажам писмено ќе ве известиме, ќе се отргнам од проблемот, а после ваљда 
ќе се договориме со Жаре дали треба или не треба.
СМ: Да.
СН: Тој ваљда подобро ги знае приликите,
СМ: Океј
СН: И писмено ќе им кажеме. Добро.
СМ: Океј, така.
СН: Поздрав, пријатно.