Болниот сват и сваќата
Некој сват си имал мерак на сваќуту, па се поболел.
Снаата викала:
- Тате, да наручимо мајка да дојде?
- Па ако, сине, наручите нека дојде. Ја ич не можу. Да се видимо, па овој век је, може да се умре.
Наручиле, дошла сваќа на гости. Па напред, нема ќумбети - огњишта. Он легнал од едну страну до огњиште, она на другуту, седела. Па оне жене, напред гаќе не носиле. Он легал, па она потргнала такој кошуљуту, грејала се. Он гу пазил.
- Сваќо, још попотргни гу погоре, па се убаво огреј!
Она гу још попотргнала и си чини лав с'с њега. Он си еве пазил и еве зборил. Рекнал:
- Сваќо, што сака еве видо; с'г ако оздраву, ќе оздраву, ако умру, ќе умру!
Па она си чини лав и еве си гу потрзка кошуљуту.
- Сваќа, на туј меру гу држ. Греј си се убаво. Ако си много остинала, да си се огрееш убаво!
- Ако, свате. Мене ме мило. Ја с'м дошла да те наѕрну. Викам на старца-тога: наручило девојче да иду да наѕрну свата, много бил болан!
- Ако, сваќа, добре си дошла! Ја с'г или ќе оздраву, ИЛИ ќе умру.
Поприближувал се такој, поприближувал се ...
- Тате па ти почна да одиш! - снаата викала.
- Е па, сине, да седну до сваќу.
Он седнал до сваќу, почнал да гу брка ... Снаата рекнала:
- Мамо, срамота е! C'г татко мож' да дое по тебе!
- Сине, еве едно: а татко, а сват; тој еве едно, сине!
И снаата ву рекнала:
- Пу, мори мамо, па нели е срамота?
- Глеј си ти твоју работу! ...
Снаа си искочила преко врата и си останале сват и сваќа. И оздравел сват како дрен!
Кирил Пенушлиски. Македонски еротски приказни