Царицата вдовица и итриот измеќар

The king's widow and the clever servant

На една царица умрел и царо и останала довица. Она забранила во царството да се не сишќа бесрамна дума. и терала измеќар кон неа да и служи, ама шчо не ќе да дума бесрамно ич.

И мало троица братќа. Сиромашчија ногу било, башча им умрел. Едено, постарие, вика:

- Мамо, јас ќ' ида кон царицата д' и служа.

Ама царицата пратила абер: „Кој дое кон мене, ако продуме бесрамно, одмах ќе го застрела“.

Мајка му вика:

- Мили синко, не оди. Ја царицата каков абер испрашча. Ако се излажеш нешчо да продјмаш, ќе те застрела.

- Неќу, мамо, нишчо да думам. К' ида.

И сиромашчија се не трае и ошел. Арно ама, царицата го качила на фиаќер и ќе го прошета да му каже кое до дека е да работи. По пате сретнали една кобила и еден пастух. И пастухо качил се врез кобилата.

- Шчо е това?

- Кобила.

- Шчо е това?

- Пастух.

- Шчо работат?

Кажал он: това работат. И продужуваа: ја една матурица на пате, нерезо ја јаанал. Па го пита цари цата:

- Шчо е това?

- Матурица.

- Шчо е това?

- Нерез.

- Шчо работат?

Па кажал шчо работат. Ај, па продужуваа .. Сретнали една крава и еден бик.

- Шчо е това? - прашува царицата.

- Крава.

- Шчо е това?

- Бик.

- Шчо работат?

- Това работат.

И вршча го и го застрелува, с пушката го утепува.

Дума бесрамно.

Арно ама, средние брат са вика:

- Ти ојде, братко, утепаа те, ама па са јас ќ' иа. Мамо, не ќе мен да ме излажат.

Оди кон царицата. И на него така се десува: го качува фоф габролето, пa оди, па наодат тиа нешча, па го пита, па го вршча, па го утепува. И него го застрелува. Ама третие - најмаленќие - вика:

- Па јас ќ' иа, ама мен не ќе ме застрела.

Е, ајде оди и он. И като оди, качува го и него ф колата, па исто сришчаа. Напред кобилата и пастухо. Вика царицата?

- Шчо е това?

- Кобила.

- Ами това?

- Пастир. Варди кобилата да пасе, да не напраи некоа штета.

- Шчо е това?

- Матурица.

- Ам това?

- Свинар. Варди тука да не направи некое штета ф некои нивје. Свинар е та а пасе.

Ај, натаму кравата и бико.

- Шчо е това?

- Крава.

- Това?

- Воловар.

- И са не дума нишчо бесрамно. Врнала го она и вика:

Ќе се соблечеш като од маќа роден - гол, ќе се избањаш, ќе доеш кон мене на таа соба.

Он са се чуди шчо го е патило, и шчо ќе да го снајде са, кат го тера гол да иде кон неа. И он мора, цар нарижџа - царица. Обанува се, оди тамо, оди малчичку, така пристапува, стра го е ногу. Царицата вика:

- Флезни, флезни!

Он флезнал и она гола - ф кревето.

- Ела понаовам! - вика царицата.

Оди и она му фата раката, тура по лицето:

- Шчо е това?

- Божјо лице.

- А тува понадоле, шчо е това?

- Рајсќи плодове.

Ама царицата мести му раката: ај понадоле.

- Шчо е това?

- Е, ливада.

- Ам ф ливадата това?

- Кладенец.

А он не смее нишчо бесрамно да дума. Ама царицата па него го пита. И на него му тура раката.

- Шчо е това?

- Ами божјо лице.

- Това?

- Рајсќи плодове.

- Това?

- Кон.

- Ами това под коне?

- Дисази.

- Ами ти вика што раниш тове кон?

- Повеќе го паса по ливадите, ама и сено по малку му турам.

- Ам дали не ќе по мојата ливада да пасе?

- Ш чо знам? Ако а реса тревата!

- Е, пушчи ГО!

Он пушчил го да пасе по ливадата. Не ќе, не ќе да пасе, само лигави.

- Е, от не ќе да пасе? - вика царицата.

- Беќи му се пие вода.

- Пушчи го ф кладенецо да се напие вода!

И пушчил го ф кладенецо да се напие вода и го пригрнала.

- Ти ќе си за мене. Кој шчо знае нека си работи.

Од тогај се ослободило по дуњата сѐ.