Гурбетчијата и жена му

The migrant worker and his wife

Си бил еден млад чојк. Си ојшол на гурбет. Тамо поседел и си дошел дома. Жената му - млада. Ноќта со се милуале, је велит:

- Мори, не си ко онамо ... Многу знат ... знат да лежат!

И та си го клала то в ум.

Еј, поседел, поседел така и си ојшол пак на гурбет.

И таја си го имала то в ум. Си врвела крај едно школо. А тамо - учителот си школуат децата. Како шќо ќ' им речет - така: „Рацете кренете 'и горе!“ - ќи кренат. - „Долу!“ - ќи кренат. И таја стојт, му се пулит. И си рекла со умот: „Онај требет да знајт за се да го изведет чојка!“ Та - навредена од мажа је: не знала да му мрдат!

И сетне, влегле децата ф школо и та му влегла ф канцеларија.

- Учителе - велит - те гледа со децана многу убо си 'и школуеш. Дали знајш за ова работа ... да ме извежбаш. Вак' и вака, ме навреди мажот ми.

- Уф, за то колку да сакаш можа! Како да сакаш, така можа да те науча.

И пушќил децата и си а извежбал тој, ко шќо знал. Си ојшла. Поминало некоја година, си дошел мажот је и си легнал со женава.

- Еј, жено - велит - сега ме задоволи. Многу си с' извежбала. Многу убо! ...

- Е-е, море, мажу, да не беше учителон, ја не оти ќе знајф како. Тој многу знајт за се чојка да го извежбат!

- Еј, добро си напрајла! Ја има кабајт - велит тој.