На првиче...

The Day After the Wedding Night

Куде едну младу невесту дошла мајка и одма по свадбу, на првиче ...

- Ќерко, како тераш са зета, аран ли е, те чува ли?

- Аран је, мајко, многу је аран, сал у мене гледа, ама ја не можу с њега. Ќе га оставу!

- У-у-у, ќерко, што зборуваш: ќе га оставиш! Бива ли тај работа ич? Кажи де, што маана му најде, зашто сакаш да га оставиш?

- Срам ми је, мајко, ама ќе ти кажу: многу му је гулем, па не можу, ете, с њега ...

- Како, мори ќерко, гулем му бил! За туј работу маж се не оставља. Туку почекај јас да виду как'в му је или теб само такој ти се учинило.

Повикала га зета и му кажала пред ќерку си дека она ќе га остави, бидејќи му бил гулем.

- Е, не е истина, мори бабо! - се налутил зето. Еве, ќе ги слечу гаќите па да се увериш оти јас не лажу.

И одма туј си ги слекол гаќите.

- Виде ли?

Бабата погледала, погледала. Истина, неговија бил како секој, виснат - мал. Не му нашла маана.

- Ќерко, згрешила си! Курето на зето не му је многу големо. С њега можеш да си вршиш работу ...

Невестата тогај спискала на мужа:

- Надуј га, бре, надуј га, де! Не гу лажи маму!