Војникот и бабата
Бил некој војник. Пред да излезе од касарните рекол си на памет: „ќе одам и што ќе сретнам живо се ќе налегнам, па било младо или старо“.
Одејќи по пато, немал никој да сретне младо. Сретнал една баба.
- Ај, мори бабо; кај си тргнала?
- Ете, синко, мачам се, стара сам па одам тука да стигнам до едно село.
- Бабо, е знаеш ли што ќе те питам?
- Е, што синко?
- Ќе ми дадеш ли да те еба?
- Е, синко, немој, стара сам!
- Не, бабо, јас сам решил пред да тргна од касарните: старо-младо што сретшrм на пат - се ќе налегнам.
Е, што ќе праи бабата. Тој фати, налегни ја на земјата.
А пред да ја налегне ја прашал:
- Бабо, колку заба имаш, толку пати ќе ти го пернам.
Бабата рекла:
- Ех, синко, имам само еден заб.
Другите ги сокрила.
- Е, бабо, шом имаш един заб - еднашка!
И тој си свршил работата со бабата и си тргнал. И куа тргнал војника, на ваа бабата и се усладило и почнала да вика.
- Синко, синко, ела, имам уште еден заб!
- Е, бабо, ја куа те питах колку заба имаш, ти викаш еден. Е, јас еднаш ти го бабнах. Сеа еби се сама!
Кирил Пенушлиски. Македонски еротски приказни